| 1 |
جایگاه درس در برنامه درسی دوره |
این درس از جمله دروس تخصصی الزامی است که برای تمامی دانشجویان ارائه می گردد. |
| 2 |
هدف کلی |
هدف کلی درس در ابتدا آشنایی با انواع تخریب های ممکن در اکوسیستم های مختلف و در مرحله بعد بررسی روش های معمول و پیشرفته در احیاء مناطق تخریب شده می باشد. |
| 3 |
شایستگی های پایه |
آشنایی کامل با اجزاء اکوسیستم خصوصا اکوسیستم های خشکی و همچنین پتانسیل های و محدودیت های طبیعت که نشات گرفته از دروس دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد می باشد. |
| 4 |
اهداف یادگیری |
- شناسایی انواع تخریب های ممکن در اکوسیستم های مختلف خصوصا اکوسیستم های خشکی
- شناسایی انواع عوامل تخریب کننده
- آشنایی با روش های مختلف احیاء و کاهش تخریب های حادث شده در اکوسیستم |
| 5 |
روش تدریس |
- ارائه سخنرانی در مورد بخش های مختلف درس
- تعریف چند تخریب رایج در کشور و ارائه راهکارهای ممکن از منابع داخلی و بین المللی به صورت کار مشترک کلاسی
- بازدید میدانی از عرصه های تخریب یافته و اقدامات احیایی |
| 6 |
وظایف دانشجو |
- شرکت فعالانه در کلاس
- انجام پروژه های مشترک |
| 7 |
مواد و امکانات آموزشی |
- ویدئو پرژکتور جهت ارائه
- بازدید میدانی جهت بررسی نمونه های کار انجام شده |
| 8 |
نحوه ارزشیابی |
- ده نمره امتحان پایان ترم
- ده نمره فعالیت های کلاسی |
| 9 |
منبع |
- جعفری، محمد، 1393. خاک های شور در منابع طبیعی (شناخت و اصلاح آنها) انتشارات دانشگاه تهران 208 صفحه
- جعفری، محمد و علی طویلی 1392. احیای مناطق خشک و بیابانی، انتشارات دانشگاه تهران، 396 صفحه
- جعفری، محمد. محمد طهمورث و آرش ملیکان، 1389. راهنمای اصلاح و احیای اراضی خشک و بیابانی. انتشارات دانشگاه تهران 518 صفحه |